Οι μαθητές που είναι και υποψήφιοι ανωτέρων και ανωτάτων σχολών ζουν και εργάζονται εντατικά, κάτω από συνθήκες ανησυχίας, αβεβαιότητας και ανασφάλειας, τουλάχιστον επί τρία συνεχόμενα έτη, όσο διαρκεί το λύκειο. Αυτές οι αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να ενταθούν και ο
Δρ Δημήτριος Ν. Γκέλης
Ιατρός, Ωτορινολαρυγγολόγος, Οδοντίατρος, Διδάκτωρ της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Medical Life Coach
υποψήφιος να βρεθεί κάτω από συνθήκες αγωνίας, φόβου αποτυχίας ή αναποτελεσματικού μέλλοντος.
Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς αναγνωρίζουν αυτές τις καταστάσεις, αλλά συνήθως αδυνατούν να τις προλάβουν ή δεν μπορούν ή δεν γνωρίζουν πώς να καθοδηγήσουν τους εφήβους να διαχειριστούν ανώδυνα αυτή την κρίση στην οποία είναι υποχρεωμένοι να υποβληθούν.
Παρά τούτο οι γιατροί, όσοι φυσικά ενδιαφέρονται για το μέλλον των εφήβων μας, έχουν τη δυνατότητα να διαγνώσουν, να αντιμετωπίσουν, να θεραπεύσουν και να καθοδηγήσουν τους υποψηφίους πως δεν θα επηρεαστεί η υγεία τους από το στρες, τόσον της προετοιμασίας, όσο και της δοκιμασίας των εισαγωγικών εξετάσεων.
Το ιατρικό επάγγελμα δίδει τη δυνατότητα στον γιατρό να βοηθήσει τους συνανθρώπους του σε όλες τις ηλικίες, στο πώς να επιβιώσουν, να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους, ζώντας υγιεινά.
Βεβαίως μια τέτοια συμπεριφορά του γιατρού εξαρτάται από τις φυσικές, ψυχικές και κοινωνικές του δεξιότητες (ταλέντο), τη διαρκή εκπαίδευση και ενημέρωσή του, οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν για το καλό του συνόλου, μέσα από την καθημερινή επαγγελματική του δραστηριότητα.
Ένας επαγγελματίας γιατρός, δηλαδή αυτός που λατρεύει το επάγγελμά του και δεν είναι ερασιτέχνης οφείλει να προβλέπει το τι μπορεί να συμβεί σε ένα άτομο, κρίνοντάς το από το ιατρικό, ατομικό και κοινωνικό ιστορικό του και να το καθοδηγήσει στο να μείνει υγιές.
Ο αμφιλεγόμενος Γερμανός φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε περιέγραψε με πολύ οξυδέρκεια το επάγγελμα του γιατρού ήδη από το 1880 και αναφέρει:
Δεν υπάρχει σήμερα κανένα επάγγελμα που να μπορεί να ανέβει τόσο πολύ, όσο εκείνο του γιατρού, ειδικά επειδή οι πνευματικοί γιατροί, οι λεγόμενοι γιατροί των ψυχών, δεν ασκούν πια τις εξορκιστικές τους τέχνες κάτω από δημόσια επιδοκιμασία και αποφεύγονται από τους μορφωμένους ανθρώπους.
Η πιο υψηλή πνευματική ανάπτυξη ενός γιατρού δεν επιτυγχάνεται σήμερα όταν γνωρίζει τις πιο καλές και καινούριες μεθόδους και είναι ασκημένος σ' αυτές, και όταν μπορεί να βγάλει εκείνα τα γρήγορα συμπεράσματα, πηγαίνοντας από τα αποτελέσματα στις αιτίες, για τα οποία φημίζονται οι γιατροί οι καλοί στη διάγνωση.
Εκτός απ' αυτά πρέπει νά 'χει μια ευγλωττία που να προσαρμόζεται σε κάθε άτομο και να του βγάζει την καρδιά από το σώμα·
μια αρρενωπότητα, μπρος στην οποία να το βάζει στα πόδια η μικροψυχία (το σαράκι όλων των αρρώστων) ·
μια ευλυγισία διπλωμάτη στη μεσολάβηση ανάμεσα σ' εκείνους που χρειάζονται χαρά για να γιατρευτούν και σ' εκείνους που πρέπει (και μπορούν) να προκαλέσουν χαρά για λόγους υγείας
τη λεπτότητα ενός πράκτορα της αστυνομίας ή ενός δικηγόρου στο να καταλαβαίνει τα μυστικά μιας ψυχής, δίχως να τα προδίδει.
Κοντολογίς ένας καλός γιατρός σήμερα χρειάζεται τα τεχνάσματα και τα πλεονεκτήματα όλων των άλλων επαγγελμάτων:
έτσι εξοπλισμένος είναι σε θέση να γίνει ευεργέτης όλης της κοινωνίας,
πολλαπλασιάζοντας τα καλά έργα,
την πνευματική χαρά και γονιμότητα,
προλαμβάνοντας τις κακές σκέψεις, προθέσεις, παλιανθρωπιές (που η απεχθής πηγή τους είναι τόσο συχνά το υπογάστριο)
δημιουργώντας μια πνευματική - σωματική αριστοκρατία (προωθώντας γάμους και εμποδίζοντας γάμους)·
αποκόβοντας με ευγένεια όλες τις λεγόμενες ψυχικές διαταραχές και τις τύψεις της συνειδήσεως:
μόνον έτσι θα γίνει αυτός από "άνθρωπος της ιατρικής" σωτήρας και δεν θα χρειάζεται πια να κάνει κανένα θαύμα. Ούτε και να σταυρώνεται.
Τα αναγραφόμενα στο παραπάνω άρθρο είναι επιστημονική ενημέρωση των ιατρών και των λοιπών επιστημόνων υγείας και δεν αποτελούν μέσα διάγνωσης ή αντιμετώπισης ή πρόληψης ασθενειών, ούτε αποτελούν ιατρική συμβουλή για ασθενείς. Την ευθύνη της διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης των ασθενειών τις έχει μόνον ο θεράπων ιατρός του κάθε ασθενούς, αφού πρώτα κάνει προσεκτικά ακριβή διάγνωση. Γιαυτό συνιστάται η αποφυγή της αυθαίρετης εφαρμογής ιατρικών πληροφοριών από μη ιατρούς. Τα συμπληρώματα διατροφής δεν είναι φάρμακα, αλλά χορηγούνται συμπληρωματικά με τις αποδεκτές υπό της ιατρικής επιστήμης θεραπείες ή θεραπευτικές τεχνικές και μεθόδους, υπό ιατρική καθοδήγηση, παρακολούθηση και ευθύνη.
Η ιστοσελίδα www.ygeiaypopsifiou.gr έχει βασιστεί στις ιατρικές γνώσεις και απόψεις του Δρ Δημητρίου Ν. Γκέλη, οι οποίες είναι πάντοτε βιβλιογραφικά τεκμηριωμένες. Κάθε πληροφορία της ιστοσελίδας www.ygeiaypopsifiou.gr δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προσωπική σχέση οποιουδήποτε με το γιατρό του, ούτε αποτελεί ιατρική συμβουλή. Σκοπός του Δρ Γκέλη με την ιστοσελίδα www.ygeiaypopsifiou.gr είναι να μοιραστεί τις γνώσεις και ιατρικές εμπειρίες του με όλους όσους επιθυμούν να διευρύνουν την ιατρική τους πληροφόρηση και να ενημερωθούν για θέματα διατήρησης της υγείας, του καλώς έχειν και προληπτικής ιατρικής.
Το παρόν άρθρο προστατεύεται από το Νόμο 2121/1993 και 4481/2017 για την πνευματική ιδιοκτησία. Η ολική ή μερική αντιγραφή του παρόντος επιστημονικού άρθρου χωρίς τη γραπτή έγκριση του Δρ Δημητρίου Ν. Γκέλη θεωρείται κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και διώκεται βάσει της νομοθεσίας.